زره مایع؛ حفاظ روئینتن سربازان ایرانی در نبردهای قرن بیست و یکم
به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس به نقل از فارس، آرزوی "رویینتنی" قدمتی به اندازه زندگی بشر بر روی کره خاکی دارد؛ انسان همواره بدنی مقاوم در برابر هرگونه تهاجم و ضربه را در رویاهای خود میپرورانده است، حال میخواهد این خطر از سوی دندانهای گرگی زخمی باشد و یا دشمنی خشمگین که جان او را میخواهد.
در اسطورههای قدیمی "اسفندیار" ایرانی با شستوشو در چشمه مقدس و "زیگفرید" قهرمان افسانهای اساطیر نروژ با غوطهور شدن در خون اژدها روئینتن شدند اما در عالم واقع نه خبری از چشمه مقدس است و نه خون اژدها که بتوان روئینتن شد.
انسان در عصر مدرن، خود را با رشتههای کربن روئینتن کرده است.
* "کولار"، از لاستیک خودروها تا جلیقه ضدگلوله
سپرهای محافظتی مدرن که ما امروز آنها را به نام جلیقههای ضد گلوله میشناسیم، محصول تلاش گروهی از شیمیدانان آمریکایی به رهبری "استفانی اولک" در آزمایشگاههای شرکت "دوپونت" بود.
این پژوهشها که در ابتدا با هدف ابداع الیافی سبک و محکم به منظور تولید تایرهای رادیال سبکتر برای خودروهای سواری آغاز شده بود، منجر به کشف مادهای جدید متشکل از ترکیبات حلقوی عالی کربن، اکسیژن و نیتروژن با نام تجاری "کولار" شد.
"کولار" با داشتن دانسیته و خاصیت کشسانی فوقالعاده بالا که به ۵ برابر فولاد میرسد، گزینهای مناسب برای تولید سپرهای حفاظتی قابل حمل توسط فرد شناخته شد.
به این ترتیب و از سال ۱۹۷۰ با تولید تجاری "جلیقههای ضد گلوله" که اولین کاربرد عملی آن در بین نیروهای ویژه پلیس آمریکا موسوم به "S. W. A. T" بود، نبرد زره و گلوله مغلوبه شد.
