از شاگردی کمال الملک تا دریافت عنوان پژوهشگر نمونه

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، دکتر رجبعلی مظلومی فرزند محمدحسین، در سال 1306 شمسی در شهر نیشابور به دنیا آمد. در دو سالگی پدرش را از دست داد. دوران تحصیل خود را در نیشابور، مشهد و تهران طی کرد.

مظلومی در مصاحبهای با مجلهی هنر در سال 1367، چنین میگوید: "از اولین سال تحصیل، معلم نقاشی داشتم که او لیسانسه بود. بعدها شاگرد استاد مؤیدپردازی شدم که او شاگرد خوب استاد کمالالملک بود و من خود در نیشابور، احساس وجود کمالالملک و آثار او را میکردم تا به هنگام رحلت، تابوت او را بر دوش داشتم".

مظلومی در کنار کار تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع کارشناسی دانشگاه تهران دنبال نمود. به تشویق دکترمعین، دورههای کارشناسی ارشد و دکترا را پیگیری کرد و تحصیلات خود را در رشتههای فلسفهی محض، روانشناسی و ادبیات فارسی پیگیری کرد.

مظلومی در دانشگاههای تهران، شهید بهشتی، صنعتی شریف، صنعتی اصفهان، تربیت مدرس و دانشگاه هنر در مقام استاد تدریس و در این رهگذر، شاگردان برجستهای را تربیت کرد. وی به زبانهای عربی و فرانسه آشنایی کامل داشت.

وی بنیانگذار و موسس "دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس" در سال 1363 میباشد و از زمان تاسیس این دانشکده تا سال 1371، سمت ریاست آن را نیز بر عهده داشت. تأسیس دو مرکز تحقیقاتی از دیگر فعالیت های اوست.  

مطالعات متنوع و گستردهی او در زمینههای مختلف منجر به نگارش بیش از یکصد جلد کتاب و پانصد مقاله گردید و از سوی شورای علمی کشور، به عنوان "پژوهشگر نمونه" برگزیده شد. 

رجبعلی مظلومی معتقد است تنها عاملی که می تواند مادیت را به معنویت تبدیل کند و قسمت عمدهای از مسایل زندگی ما را حل کند هنر است. هنرواقعی  فقط در جامعه ای آزاد وانسانی آزاده ابراز وجود می کند ازاین جهت. مظلومی هنرمند را آیندهبین میداند.

استاد دکتر رجبعلی مظلومی در روز سهشنبه، بیست و یکم مهرماه سال ۱۳۷۷هجری شمسی، در سن هفتاد و یک سالگی به دیار باقی شتافت. پیکر این پژوهشگر گرانقدر با بدرقهی جمعی از شخصیتهای علمی و فرهنگی کشور در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.

او درباره حضرت علی چنین می گوید؛ حضرت علی (ع) دلیری بی همتا بود و مبارزی قلعه گشا، هرگز به دشمن پشت نکرد وهیچگاه حریف را از دست نداد. گاه به دو شمشیر نبرد می کرد و زمانی بی اسلحه، چنان بلند همت بود که امر می کرد: "ای سپاهیان! تا دشمن ستیزه آغاز ننماید، بر او حمله مبرید و چون درماند و رو به گریز نهاد، او را دنبال مکنید و چون زخمی شد و درافتاد وی را مکشید، به مال و منال او دیده مدوزید و برزنان و کودکان او رحمت آرید..."

آزادی به معنی تمام، در حکومت او بود و امنیت جانها به مفهوم تام، در امارت وی... تختش، سکوی مسجد بود، و دربارش، پهنه آن، و قراولانش، صحابه باایمان.