تپه‌ای که با ندای الله اکبر آزاد شد
در سال 78 مقام معظم رهبری با سفر به مناطق عملیاتی شلمچه در میان زائران قرار گرفتند و با تاکید خود بر استفاده و بهره مندی از ظرفیت های این سفر معنوی گسترش آن را امری ضروری به منظور ترویج فرهنگ دفاع مقدس و همینطور حفظ و حراست از آرمان ها و دستاوردهای شهداء دانستند.
در تاریخ ۱۳۷۸/۱۲/۱۲ دستورالعملی مبنی بر تشکیل ستاد هماهنگی راهیان نور با مسئولیت و ریاست بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس از سوی ستاد کل نیروهای مسلح ابلاغ گردید که در این دستور العمل به ۲۱ محل جهت بازدید کاروان‌های راهیان نور اشاره شده است.
در سال ۱۳۸۴ و با ابلاغ فرمانده کل قوا، ستاد مرکزی راهیان نور در قالب اساسنامه بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس مأموریت خود را از سر گرفت. به همین منظور ستاد مرکزی راهیان نور با هدف ساماندهی به وضعیت راهیان نور در سال ۱۳۸۳ ذیل ساختار بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس تعریف و در سال ۱۳۸۴ ستاد مرکزی راهیان نور تأسیس شد.
در حال حاضر نیز ایام تعطلات عید یکی از بهترین فرصت هایی است که می توان در مناطق عملیاتی حضور یافت و از نزدیک با رشادت های رزمندگان هشت سال جنگ تحمیلی آشنا شد.
هم اکنون در سه نقطه غرب، جنوب غربی و شمال غرب مناطق عملیاتی وجود دارد که هر کدام در قالب یادمان شهید همه ساله مورد بازدید تعداد زیادی از گردشگران قرار می گیرد
گردشگری جنگ را می توان آیینه ای برای انعکاس تاریخ پرافتخار جنگ و دفاع مقدس دانست که امروزه علاوه بر گردشگران داخلی توجه بسیاری از گردشگران خارجی را نیز جلب کرده است و همه ساله در ایام مختلف سال تعداد زیادی از آنها در قالب اردوهای مختلف از کشورهای گوناگون به ایران سفر می کنند و این مناطق را مورد بازدید خود قرار می دهند.
بر همین اساس به منظور آشنایی بیشتر مردم و گردشگران با یادمان های دفاع مقدس در این شماره به سراغ یادمان تپه الله اکبر رفتیم.
تعداد زیادی از نیروهای سپاهی، ارتشی و اعضای سازمان پیشمرگان مسلمان در بیمارستان توحید سازماندهی می شوند و فرماندهی عملیات را ابو شریف، مام رحیم (احمدی) و شهید داریوش چاپاری عهده دار می شوند.
علی رغم اینکه همه می دانند در جنگ های پارتیزانی ارتفاع حتی دو متر هم بسیار مهم است و کسی که در ارتفاع کمین کرده، پیروز خواهد بود، ولی با تاریک شدن هوا، نیروهای سپاه اسلام دل را به دریا می زنند و از سه محور به تپه یورش می برند.
در هر محور تعداد سه و یا چهار نفر به عنوان فرمانده معین شده اند، که در صورت شهادت نفر اول، دومی فرماندهی را بر عده بگیرد، و در صورت شهادت دومی، سومی فرماندهی را عهده دار شود و الی آخر.
عملیات شروع می شود ولی به دلیل تسلط گروهک ها که در نوک قله کمین کرده اند، آمار شهدا بالا می رود و فرماندهان با دیدن این وضع با بی سیم خبر عقب نشینی را اعلام می کنند. نیروها به بیمارستان توحید بر می گردند، شهدا و زخمی ها به فرودگاه سنندج منتقل می شوند. فردای آن روز باز هم تعداد 600 نفر نیرو سازماندهی می شود و بازهم عملیات با شکست مواجه می شود.
شب سوم باز هم تعداد 600 نفر نیرو سازماندهی می شود. این بار فرزندان امام روح الله هم قسم می شوند که یا تپه را از دست گروهک ها می گیرند و یا اینکه همگی شهید می شوند.
بچه ها همدیگر را در آغوش می گیرند و از همدیگر حلالیت می خواهند. همه آماده شهادت هستند، کسی خیال برگشتن ندارد؛ مگر بعد از فتح تپه!
فرمان حمله صادر می شود، باز هم مثل شب های قبل تعداد زیادی از نیروها درو می شوند ولی احدی قصد عقب نشینی ندارد. بعد از چند ساعت درگیری و نزدیک اذان صبح، تپه به تصرف نیروهای سپاه اسلام در می آید.
گروهک کومله، تانکی را که روی تپه مستقر کرده بود و با آن آتش بر سر بچه ها می ریخت، را با خود برده بود. جنگ روی تپه، جنگ تن به تن بود. ولی مزدوران اجنبی زمانی که عزم راسخ سپاهیان اسلام را می بینند، به طرف شهر فرار می کنند و با کمک سپر انسانی پا به فرار می گذارند.
