سبزواری؛ شاعری که با مردم به اوج رسید

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، ۲۲خرداد سالروز درگذشت استاد «حمید سبزواری» است که با عنوان «شاعر انقلاب» شناخته می‌شد. برخی به او لقب «پدر شعر انقلاب» داه‌اند. زیرا کمتر حادثه یا رویدادی بعد از انقلاب روی داده است که انعکاس آن در شعر او نیامده باشد.

سبزواری، شاعر اشعار مختلف حماسی، عرفانی اعم از قصیده، غزل، دوبیتی، رباعی و شعر نو است. پدرش عبدالوهاب و پدر بزرگش ملا محمدصادق ممتحنی هر دو شاعر بودند. اصول شاعری را از پدر خود آموخت که در بزرگسالی نابینا شده بود. از آنجائی که مادرش بانویی باسواد بود و تمام حروف را در دوران پیش از مدرسه به او آموزش داده بود وقتی به مدرسه رفت در کلاس اول می‌توانست بسیاری از کتاب‌ها را بخواند وی در سال ۱۳۱۱ در سن هفت سالگی به مدرسه رفت و در مدرسه شیخ حسن داورزنی که مدرسه مردمی بود به تحصیل علم و دانش مشغول شد.

حمید سبزواری از سن ۱۴ سالگی شروع به سرودن شعر کرد و اشعارش را در دفتری با نام «فریاد نامه» می‌نوشت که بیشتر اشعارش اجتماعی بود و این بیشتر به علت جریان‌های سال ۱۳۲۰ و ورود متفقین به ایران و مشکلات اقتصادی و معیشتی بود. حمید، دوران جوانی خود را در شهر سبزوار گذراند و به علت مشکلات معیشتی تحصیلاتش گسیخته ماند. او جامع المقدمات را نزد میرزا حبیب جوینی خوانده است. حاج آقا محمد علی محمدی نیز از دیگر استادان وی بود.

او با شرکت در آزمون استخدامی آموزش و پرورش در بین هشتاد نفر رتبه سوم را کسب کرد. وی در سال ۱۳۳۱ ازدواج کرد و یک سال بعد از ازدواج، کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ برای حمید گرفتاری‌هایی به وجود آورد و او تحت تعقیب قرار گرفت و مدتی متواری بود و مدتی را در اسفراین مخفی شد.

وی مدتی در شرکتی که سنگ معدن استخراج می‌کرد در اطراف سبزوار و شاهرود کار کرد و مدتی را نیز با اجاره حمام در سبزوار گذراند. سپس مدتی در بانک بازرگانی مشغول کار شد و به تهران منتقل شد و در شعبه‌های مختلف آن مثل دروازه دولت و محمودیه تجریش و مدتی هم در روابط عمومی بانک و نشریه داخلی آن مشغول کار شد. حمید بعد از انقلاب، ضمن کار در بانک، برای انقلاب شعر و شعار می‌ساخت که در راهپیمایی‌ها و نماز جمعه خوانده می‌شد. یکی از این شعر‌ها «آمریکا، آمریکا، مرگ به نیرنگ تو» بود.

حمید سبزواری بعد‌ها احساس کرد که باید کاملا در خدمت انقلاب باشد و از طریق شعر و سرود انقلابی حرکت کند به این دلیل خود را بازنشسته کرد و به صدا و سیما رفت و از آن زمان در شورای شعر مشغول خدمت شد. حمید سبزواری دارای مدال درجه یک هنر در رشته ادبیات بود و اولین شاعری بود که کتاب شعرش با عنوان «سرود درد» در سال ۱۳۷۵ کتاب سال شناخته شد.

سبزواری را از ابعاد مختلف باید یک هنرمند مردمی دانست؛ او ضمن اینکه برآمده از متن جامعه و قشر مستضعف بود؛ با انقلاب به اوج رسید و تا اخر نیز در این راه ماند.

انتهای پیام/ 121