مستندسازیِ بحران یک گزارش بی‌واسطه است/ جوان امروزی نمی‌داند فلسطین چیست
«سینا حسین‌پور» کارگردان مستند در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، درباره ساخت مستند جدیدش که علاوه بر کارگردانی، نویسندگی‌اش را هم برعهده دارد، اظهار داشت: قصد دارم به زودی ساخت مستندی درباره گردان جندالله را آغاز کنم. گردان جندالله یک گردان مردمی و داوطلب بوده که در سال‌های بعد از انقلاب مسئولیت تامین امنیت منطقه را برعهده داشته است. البته این گردان در اواسط کار متوجه می‌شوند که به طور کلی فعالیت‌شان نظامی نیست و همچنین تحولات منطقه ریشه در اطلاع‌رسانی و مباحث فرهنگی دارد و قرار است ما در این مستند به این مسائل بپردازیم.
حسین‌پور ادامه داد: فیلم‌برداری این مستند در استان آذربایجان غربی انجام می‌شود و بخش‌هایی از کار بازسازی و بخش‌هایی هم اینسرتی از یک سری اِلِمان‌های مربوط به آن دوره است و همچنین بخشی هم به شکل مصاحبه خواهد بود. هنوز فیلم‌برداریِ این مستند آغاز نشده است و مشغول طی کردن مراحل قانونی هستیم، همچنین این مستند با سرمایه‌گذاری حوزه هنری استان آذربایجان غربی ساخته خواهد شد. هادی شهیدی‌فر و امدادی تهیه‌کنندگیِ این مستند را برعهده دارند و فعلا به دلیل مسائل قانونی و آرشیو نتوانسته‌ایم تصویربرداری را آغاز کنیم. فیلمنامه و اینکه چه تصاویری می‌خواهیم بگیریم هم آماده است. اما به دلیل اینکه هنوز آرشیو هنوز به دست‌مان نرسیده است، همه عوامل مشخص نیستند.
حسین‌پور درباره مشکلات تهیه آرشیو گفت: ای کاش یک مقدار دسترسی به آرشیو راحت‌تر شود. این حجم از موانع که بر سر راه مستندسازان قرار دارد، خیلی از پروژه‌ها را کنسل می‌کند. امیدوارم روزی برسد که دسترسی به آرشیو راحت‌تر و کم هزینه‌تر از الان باشد. الان علاوه بر سختیِ قانونی، هزینه‌ها هم بسیار بالاست و به همین دلیل خیلی از همکاران ما از ادامه دادن پروژه‌های‌شان منصرف می‌شوند.
او همچنین درباره اهمیت مستندسازیِ بحران توضیح داد: اساسا علت محبوبیت مستند برتریِ نسبی و همچنین صراحت‌اش است. یعنی مستند یک تصویر بدون رتوش به مخاطب ارائه می‌کند و مخاطب می‌تواند اعتماد کند که اصل قضیه چیست و می‌داند که همه چیز بدون سانسور است. وقتی وارد مقوله مستند می‌شویم، صریح‌ترین وجه‌اش، مستند بحران است که همیشه دست اول‌ترین، شفاف‌ترین و رادیکال‌ترین گزارش را ارائه می‌شود. معمولا راش‌های این مستندسازان یا روایت‌هایشان هم در مستند‌های بعدی استفاده می‌شود. به همین دلیل اگر مستند بحران نباشد، هیچی وجود ندارد و مستند بحران همه چیز است.
حسین‌پور ادامه داد: ما بزرگان زیادی در این زمینه داشته‌ایم. بزرگانی که در زمینه مستندسازیِ بحران فعالیت کرده‌اند و به خصوص درمور سوریه و عراق، خیلی از مستند‌ها تحت تاثیر این دو کشور بوده‌اند. الان ما باید از تجربه‌های آن‌ها استفاده کنیم و مستندسازان جدید بحران که می‌خواهند شروع به کار کنند از کار مستندسازان قبلی الگو بگیرند. الگو به این معنی نه که به مستندسازان جوان اجبار کنیم که الگو بگیرند. باید بستری فراهم شود که مستندسازان قدیمی بتوانند تجربه‌های‌شان را به جوانان منتقل کنند. امیدوارم که روایت‌های دست اول و صریح ببینیم. قطعا اگر از این دست روایت‌ها منتشر شود، مخاطب هم اطمینان‌اش به رسانه به طور کلی افزایش پیدا می‌کند.
کارگردان مستند «داغ قره باغ» گفت: مهم‌ترین ویژگیِ مستندسازیِ بحران این است که صراحت دارد و بی‌واسطه‌ترین گزارش به حساب می‌آید. مثلا درمورد بحران سوریه قبل از اینکه این سری مستند‌ها منتشر شوند، چند مستند از بحران سوریه به سختی منتشر شد و قبل از آن‌ها، واقعا در جامعه ما ذهنیت شفافی نسبت به بحران سوریه وجود نداشت. درمورد فلسطین و افغانستان و... هم به همین شکل است. شاید ما در این زمینه مطالعه داشته باشیم، اما جوانان ۱۸، ۱۹ ساله نمی‌دانند که فلسطین چیست؛ بنابراین این جای خالی و فقدان این صراحت حس می‌شود. مستندسازیِ بحران اهمیت‌اش به پر کردن این فقدان است که با این صراحت بتواند جامعه جوان را قانع و طبیعتا اعتمادش را هم جلب کند.
انتهای پیام/ 121
